Przed nami kolejna, coroczna uroczystość nadania tytułu „Zasłużony Człowiek Morza”. Tytuł nadaje się osobom, które przede wszystkim przysporzyły sławy polskiemu morzu.

W niedzielę 12 maja br. odbędzie się XVIII Uroczystość Odsłonięcia Tablic Pamiątkowych w Ogólnopolskiej Alei Zasłużonych Ludzi Morza. Zgodnie z zarządzeniem wójta gminy Kosakowo wnioski o nadanie tytułu „Zasłużony człowiek morza” przyjmowane były do 31 marca br. W tym roku pod uwagę wzięto 7 kandydatur, a ostatecznie kapituła w składzie: Marszałek Województwa Pomorskiego, Prezes Zarządu Związku Miast i Gmin Morskich, Starosta Pucki, Prezes Ligi Morskiej i Rzecznej, Rektor Uniwersytetu Morskiego w Gdyni, Przedstawiciel  Polskiego Towarzystwa Nautologicznego, Rektor Akademii Marynarki Wojennej, Przewodniczący Rady Gminy Kosakowo oraz Wójt Gminy Kosakowo wybrała 3 osoby, które otrzymają tytuł: Prof. Kazimierz Bielski, Roman Smoczyk, Kmdr Jerzy Staniewicz.

Przypomnijmy, tytuł „Zasłużony człowiek morza” nadaje się osobie, która swoim życiem, postawą czy pracą przysporzyła sławy polskiemu morzu i przyniosła chwałę ojczyźnie. Kandydatów do tytułu mogą zgłaszać przedstawiciele organów władzy i administracji publicznej oraz osoby prawne, których działalność statutowa jest związana z morzem. Do 2021 roku tytułem „Zasłużony człowiek morza” uhonorowanych zostało 55 osób.

Sylwetki wyróżnionych osób:

Prof. Kazimierz Bielski (ur. 29 lipca 1860 r. w Bodiaczowie, zm. 23 maja 1939 r. w Poznaniu)

Kazimierz Bielski pracę zawodową rozpoczął w 1887 roku w czesalni i prasowalni bawełny w Bucharze, następnie przez dwa lata pracował jako inżynier technolog w Newskich Zakładach, później – w petersburskich Zakładach Putiłowskich. W roku 1892 przeniósł się do warsztatów naprawczych Towarzystwa „Kaukaz i Merkury” w miejscowości Spasskij Zaton. Wtedy też opracował sposób remontu statków podczas zimy, bezpośrednio w lodzie, bez konieczności wyciągania ich na ląd.

Od połowy 1900 roku rozpoczął pracę we Franko-Rosyjskiej Fabryce Maszyn i Kotłów Okrętowych w Petersburgu, w której pracował do 1916 roku. Pod jego kierownictwem zakończono modernizację i przygotowanie zakładu do produkcji turbin parowych i zbudowano około 350 kotłów okrętowych.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości znalazł się w 1919 roku Warszawie, gdzie został głównym inżynierem warsztatów naprawczych Żeglugi Wiślanej oraz przystąpił do Stowarzyszenia Pracowników na Polu Rozwoju Żeglugi „Bandera Polska”. W czerwcu 1920 roku został powołany na stanowisko kierownika Wydziału Mechanicznego, tworzonej w Tczewie, Szkoły Morskiej.

Szkoła Morska została w 1930 roku przeniesiona do nowo wybudowanej siedziby w Gdyni, a wraz z nią wszyscy profesorowie. Kazimierz Bielski wraz z rodziną zamieszkał w Domu Profesorskim mieszczącym się obok Szkoły. W 1935 roku, w wieku 75 lat, przeszedł na emeryturę. Uroczyste pożegnanie miało miejsce na fregacie szkolnej „Dar Pomorza”, po jej powrocie z rejsu dookoła świata.

W okresie swojej pracy w szkole Kazimierz Bielski wypromował 190 oficerów mechaników oraz był autorem podręczników, które służyły kształceniu na uczelniach polskich, a w latach wojny w Londynie i Southampton, ułatwiały przygotowanie nowych oficerów do żeglugi alianckiej.

Kmdr Jerzy Staniewicz (ur. 6 sierpnia 1903 r. w Kuźniecku, zm. 12 grudnia 1952 w Warszawie)

Jerzy Staniewicz w 1914 roku rozpoczął naukę w rosyjskim gimnazjum państwowym, maturę złożył jako ekstern w Wilnie w 1923. W 1919, mając ledwie 16 lat, wstąpił ochotniczo do 5 Dywizji Strzelców Polskich na Syberii. Do Polski wraz z rodziną wrócił w 1921. Niespełna rok później został powołany do wojska, najpierw służył w baonie szkolnym 30 pap w Wilnie, a następnie w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie. Po jej ukończeniu w 1924 przyjęty do Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w Toruniu. W sierpniu 1933 roku został zastępcą dowódcy torpedowca ORP „Ślązak”, potem dowodził tym okrętem. Od 1937 jako kapitan marynarki kierował Wydziałem Mobilizacyjnym Dowództwa Floty.

Po zakończeniu wojny został powołany do służby w Marynarce Wojennej, gdzie awansował, pełniąc odpowiedzialne funkcje w Sztabie Głównym Marynarki Wojennej i w Sztabie Generalnym WP. Jako przewodniczący komisji opracował również nową strukturę Marynarki Wojennej. Aresztowany przez funkcjonariuszy GZI w grudniu 1951, był wówczas kierownikiem Wydziału Marynarki Wojennej Sztabu Generalnego WP.

Roman Smoczyk (ur. 18 listopada 1909 r. w Pucku, zm. 14 czerwca 1977 r. w Pucku)

Roman Smoczyk edukację rozpoczął w 1916 roku w Szkole Podstawowej w Pucku, gdzie uczęszczał do 1920 roku. Następnie do 1925 roku uczył się w Szkole Wydziałowej w Pucku. W latach 1925-1927 uzupełniał wykształcenie w Państwowej Preparandzie Nauczycielskiej w Wejherowie, aby kolejno ukończyć Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Wejherowie. W 1923 roku wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego. W latach 1938-1939 pracował w Morskim Dywizjonie Lotniczym w Pucku.

W czasie okupacji przebywał w Gdyni. Do roku 1951 mieszkał w Gdyni Chyloni. Pracował początkowo w Harcerskim Ośrodku Morskim w Gdyni jako instruktor Komendy Hufca w Gdyni, następnie m.in. w Morskich Zakładach Rybnych we Władysławowie. Od 1 lutego 1957 roku do 31 kwietnia 1963 r. zatrudniony został początkowo jako instruktor hufca, a następnie Komendant Morskiego Hufca Harcerstwa w Pucku. Następnie był kierownikiem Harcerskiego Ośrodka Morskiego w Pucku.

Wychował wiele pokoleń żeglarskich, którzy do dzisiaj wiernie oddają się pracy na morzu. Od lipca 1961 r. do końca 1962 r. był zastępcą Komendanta Hufca Puck, a od 1 stycznia 1963 r. do 31 marca 1963 r. sekretarzem Hufca.

Tegoroczna, XVIII Uroczystość Odsłonięcia Tablic Pamiątkowych w Ogólnopolskiej Alei Zasłużonych Ludzi Morza w Rewie odbędzie się w niedzielę 12 czerwca br. o godz. 18:00.