Chociaż od zakończenia działań II wojny światowej minęło ponad pół wieku, to nadal spotykamy się  w życiu codziennym z jej pozostałościami. Znajdujemy wiele przedmiotów niekiedy bliżej nam nie znanych lub mających znamiona uzbrojenia wojskowego.

„ZARDZEWIAŁA ŚMIERĆ CIĄGLE GROŹNA”

Należy mieć świadomość, że materiał wybuchowy stosowany w technice wojskowej w praktyce jest całkowicie odporny na działanie wszelkiego rodzaju warunki atmosferyczne i niezależnie od daty produkcji zachowuje swe właściwości wybuchowe.

PODSTAWOWE DEFINICJE

Przedmioty wybuchowe – uważa się wszelkiego rodzaju przedmioty pochodzenia wojskowego,   które ze względu na swe właściwości wybuchowe grożą niebezpieczeństwem przy niewłaściwym obchodzeniu się z nimi (ruszanie, rozkręcanie rzucanie itp.). Są to w szczególności:

  • zapalniki,
  • pociski,
  • bomby lotnicze,
  • naboje artyleryjskie i karabinowe,
  • pancerzownice,
  • granaty,
  • miny wszelkich typów,
  • ładunki materiałów wybuchowych,
  • złom metalowy zawierający resztki materiałów wybuchowych.

Niewybuch – to każdy przedmiot zawierający ładunek wybuchowy lub materiał wybuchowy  w stanie wolnym, który powinien zdetonować, jednak pomimo stworzenia warunków koniecznych do tego procesu nie doszło do wybuchu. Przyczyną powstania niewybuchu może być nie uruchomienie lub złe działanie detonatora, zmiany chemiczne w samym materiale wybuchowym  i wiele innych czynników. Za niewybuchy uważa się środki, które zostały użyte, ale nie zadziałały lub zadziałały wadliwie. Oprócz tego za niewybuchy uważa się również środki wybuchowe pozbawione właściwego nadzoru i kontroli, np. gdzieś wykryte, niewiadomego pochodzenia, uszkodzone, przeterminowane itp.

Niewypał – to amunicja zawierająca ładunek miotający, która nie wypaliła mimo stworzenia odpowiednich warunków do tego procesu. Pojęcia niewypału używa się wobec dwóch rodzajów amunicji – wybuchającej z siłą mniejszą od detonacji oraz zapalającej się. Generalnie pojęcie odnosi się do środków zawierających materiał wybuchowy o charakterze miotającym, czyli takich, w których wybuch ma charakter deflagracji. Niewypałem może stać się również spłonka lub inny zapalnik. Przyczyną powstania niewypału może być nie uruchomienie lub złe działanie zapalnika, zmiany chemiczne w samym materiale itp. Za niewypały uważa się środki, które zostały użyte, ale nie zadziałały, lub zadziałały nieprawidłowo, skutkiem czego mogą nadal stanowić niebezpieczeństwo. Oprócz tego za niewypały uważa się również środki pozbawione właściwego nadzoru i kontroli, np. gdzieś wykryte, niewiadomego pochodzenia, uszkodzone, przeterminowane itp.

Przedmioty niebezpieczne – uważa się wszelkiego rodzaju urządzenia (materiały pochodzenia wojskowego, przemysłowego lub innego, które mając właściwości łatwopalne, żrące, trujące grożą niebezpieczeństwem przy manipulowaniu lub zetknięciu się z powietrzem albo wysoką temperaturą.  Zaliczyć do nich można:

  • płyn łatwopalny, żrący i trujący,
  • zawartość butli stalowych, gaśnic,
  • resztki rozmaitych substancji w aparaturze laboratoryjnej itp.

Zasady  postępowania w przypadku znalezienia niewypału lub niewybuchu

W razie znalezienia niewypału, niewybuchu lub przedmiotu niewiadomego pochodzenia należy:

1.  Nie dotykać, nie ruszać, nie przenosić przedmiotu wybuchowego.
2. Niezwłocznie oddalić się z miejsca zagrożenia, w pobliżu poczekać na patrol Policji w celu wskazania miejsca znaleziska, przypadkowo napotkanym osobom wskazać, aby nie udawały się w zagrożone miejsce.
3. Niezwłocznie powiadomić telefonicznie :

–   najbliższą jednostkę Policji : Komenda Powiatowa Policji w Pucku

całodobowy numer dyżurny : 47 742 52 22,

email: dyzurny.puck@gd.policja.gov.pl.

–  numer alarmowy 112, gdzie Twoje zgłoszenie zostanie przekierowane do właściwych służb.