Good morning!
How are you today? What is your name? Do you have a cat? Do you have a dog?
Are you happy? Are you tall?
Do you speak English? Do you speak French? Do you speak German?
Przypomnijmy sobie odmianę czasowników to be:
Oraz to have:
Przypomnijmy sobie również, jak zadawać pytania
– Am I happy?
Yes, I am very happy.
No, I am not happy.
– Are you tall?
Yes, I am.
No, I’m not.
– Is he intelligent?
Yes, he is.
No, he is not (he isn’t). He is stupid.
– Is she beautiful?
Yes, she is.
No, she is not (she isn’t). She is ugly [czyt. agli – brzydki, brzydka, brzydkie]
– Is it a dog?
Yes, it is a dog.
No, it isn’t a dog. It’s a cat.
– Are we nice?
Yes, we are very nice.
No, we are not nice.
– Are they happy?
Yes, they are.
No, they are not.
Do you have a cat?
Yes, I do.
No, I don’t. But I have a dog.
Are you at home? [czyt. et hełm – w domu]
Yes, I am.
No, I’m not.
Dzisiaj nauczymy się pytać o wiek. Wiem, wiem, kobiet o wiek się nie pyta – a kobiety stanowią zdecydowaną większość naszej grupy języka angielskiego, niemniej jednak trzeba pokonać i tę barierę. Do dzieła!
Najpierw przypomnimy sobie znane już liczebniki od 1 do 10.
Teraz kolej na liczebniki do 100. To bardzo proste!
Pytanie o wiek w języku angielskim brzmi How old are you? [czyt. hał old ar ju] – i dosłownie oznacza Jak stary jesteś? lub Jak stary Pan/Pani jest? Oj, w języku polskim takie pytanie byłoby odebrane jako wyjątkowo niegrzeczne. Anglosasi mają jednak inne poczucie humoru.
Odpowiadamy: I am [liczebnik] years old [czyt. aj em … jers old]
albo po prostu I am …
A najbardziej poprawna odpowiedź brzmi I am always eighteen [aj em olłejs ejtin- zawsze mam osiemnaście…
Zwróćmy uwagę, że nie używamy w tym kontekście – w przeciwieństwie do języka polskiego – czasownika to have (mieć).
I to już wszystko na dzisiaj – nauka liczebników to już samo w sobie na cały tydzień bardzo dużo roboty, więc zostawiam Państwo z tym zadaniem, będąc pewnym, że spokojnie sobie poradzicie. Wszystkiego dobrego!