Good morning!

How are you today? What is your name? What colour is your room?

Are you happy? Are you tall? Do you speak English? Do you speak German?

Do you speak French? Do you speak Italian?

Na początek – drobna powtórka z kolorów i liczb.

Proszę przetłumaczyć:

zielony –

biały –

czarny –

czerwony –

niebieski –

7 –

8 –

2 –

5 –

6 –

Odpowiedzi: green, white, black, red, blue, seven, eight, two, five, six.

Well done!

Przypomnijmy sobie również odmianę czasownika to be:

I am – ja jestem

You are – ty jesteś

He, she, it is – on, ona, ono jest

We are – my jesteśmy

You are – wy jesteście

They are – oni są

Formy pytające:

Am I – czy ja jestem

Are you – czy ty jesteś

Is he, she, it – czy on, ona, ono jest

Are we – czy my jesteśmy

Are you – czy wy jesteście

Are they – czy oni są

I formy przeczące:

I am not – nie jestem

You are not – nie jesteś

He, she, it is not – on, ona, ono nie jest

We are not – my nie jesteśmy

You are not – wy nie jesteście

They are not – oni nie są

Poćwiczymy zdania z czasownikiem to be – być na przykładzie nazw zawodów. Jak już dobrze wiemy, towarzyszą im rodzajniki: określony the lub nieokreślony a.

Sprawa jest dość skomplikowana, niemniej jednak na początku nauki wystarczy zapamiętać, że rodzajnika rodzajnika nieokreślonego a określonego używamy przy nazwach, które pojawiają się w rozmowie po raz pierwszy i nie są określone. Gdy mówimy o czymś dobrze znanym lub o czymś, o czym w rozmowie była mowa – używamy the.

Dodatkowo sprawa się jeszcze nieco komplikuje przy rodzajniku a. Otóż z rzeczownikami, które zaczynają się samogłoską, Anglicy używają – żeby sobie uprościć wymowę i nie musieć wymawiać dwóch samogłosek obok siebie – obocznej formy an:

an apple [czyt. en epl] – jabłko

an office [en ofys] – biuro

A teraz przejdźmy już do nazw zawodów – dzisiaj wystarczy kilka:

teacher [ticze] – nauczyciel, nauczycielka

doctor [dokte lub dakte] – lekarz, lekarka

actor [akter] – aktor

manager [menadże] – menadżer, menadżerka

architect [arszitek] – architekt, architektka

singer [synge] – piosenkarz

Nazwy zawodów w języku angielskim mają zazwyczaj tę samą formę dla mężczyzn i kobiet. Bywają jednak wyjątki: np. actress [aktres] – aktorka

What is your job [lot yz jor dżob] – jaki jest twój zawód?

Spróbujmy przetłumaczyć poniższe zdania:

What is your job? Are you a teacher? Are you a doctor? Are you an actor?

Is he an architect? No, he isn’t, he is a teacher.

Are you a student? No, I’m a teacher.

Is he a teacher? No, he’s a student.

Is she an actress? No, she isn’t, she is a manager.

Is she a manager? Yes, she is a manager.

A teraz przejdziemy do kolejnego zagadnienia, czyli czasownika to have – mieć. Należy do najczęściej używanych w języku angielskim czasowników.

I have [aj haw] – ja mam

You have [ju haw] – ty masz

He has [hi haz] – on ma 

She has [szi haz] – ona ma 

It has [yt haz] – ono ma 

We have [łi haw] – my mamy

You have [ju haw] – wy macie

They have [dej haw] – oni mają

Podobnie jak przy czasowniku to be – dla ty wy mamy taką samą formę: you have.

Dawniej pytania z czasownikiem to have tworzono tak samo, jak z czasownikiem to be: przez inwersję, czyli przerzucając czasownik przed podmiot. Dziś taka forma jest rzadziej spotykana – przede wszystkim w języku formalnym, oficjalnym. Ale prześledźmy te formy:

Have I 

Have you

Has he 

Has she

Has it

Have we 

Have you

Have they

Najczęściej do takiej formy dorzuca się jeszcze got – która podkreśla fakt posiadania czegoś:

Have I got

Have you got

Has he, she, it got

Have we got

Have you got

Have they got

Podobnie ma się sprawa z przeczeniami:

I have not (got)

You have not (got)

He, she, it has not (got)

We have not (got)

You have not (got)

They have not (got)

Obecnie znacznie częściej używane są pytania za pomocą do:

Do I have [czyt. du aj haw] – czy ja mam

Do you have [du ju haw] – czy ty masz

Does he have [das hi haw] – czy on ma 

Does she have [das szi haw] – czy ona ma 

Does it have [das yt haw] – czy ono ma 

Do we have [du łi haw] – czy my mamy

Do you have [du ju haw] – czy wy macie

Do they have [do dej haw] – czy oni mają

Przeczenia za pomocą do:

I do not have [aj do not haw] – ja nie mam 

You do not have [ju du not haw] – ty nie masz 

He does not have [hi das not haw] – on nie ma 

She does not have [szi das not haw] – ona nie ma 

It does not have [yt das not haw] – ono nie ma 

We do not have [łi du not haw] – my nie macie 

You do not have [ju du not haw] – wy nie macie 

They do not have [dej du not haw] – oni nie mają 

Oczywiście do tego wszystkiego dochodzą jeszcze formy skrócone, ale o nich szerzej na następnych zajęciach.

 Oj, dość sporo tego na dzisiaj – wystarczy. Na następnych naszych zajęciach sobie dokładnie wszystko przećwiczymy. Good bye!