Good morning!
Zgodnie z obietnicą, po kilku zajęciach poświęconych słownictwu, grom i zabawom słownym, dziś troszkę gramatyki. Taka drobna powtóreczka. Powtarzaliśmy już sobie czas Present Simple, a na dzisiejszych zajęciach weźmiemy na tapetę Present Continuous. Spokojnie – damy radę 😉
Można powiedzieć, że Present Continuous jest najbardziej teraźniejszym z wszystkich angielskich czasów teraźniejszych. Tylko ten jeden czas informuje nas przede wszystkim o tym, co dzieje się w chwili wypowiadania danego zdania.
Szczegółowe jego zastosowanie omówimy jednak później. Teraz na warsztat weźmiemy budowę.
Na Present Continuous składa się osobowa forma czasownika to be oraz czasownik główny z końcówką – ing. To nic trudnego. Zobaczmy na przykładzie czasownika send – wysyłać, posyłać.
I am sending
You are sending
He, she, it is sending
We are sending
You are sending
They are sending
Oczywiście można użyć form skróconych: I’m sending, you’re sending itd.
To naprawdę bardzo proste! Problem pojawia się tylko w przypadku pewnej grupy czasowników, które jak zawsze muszą nam troszkę napsocić. Niekiedy ortografia angielska wymaga dokonania pewnych zmian przed dodaniem końcówki -ing. Wypiszmy sobie te najważniejsze „regularne nieregularności”:
- jeżeli czasownik kończy się pojedynczym -e, to zwykle to -e opuszczamy: smile – smiling, drive – driving, ale uwaga: see – seeing;
- czasami zdarza się tak, że podwaja się końcową spółgłoskę zwłaszcza w krótkich wyrazach: sit – sitting, swim – swimming, begin – beginning. Nawiasem mówiąc, to kwestia akcentowania, reguła mówi o tym, że jeżeli czasownik kończy się sylabą akcentowaną lub składa się z jednej sylaby siłą rzeczy akcentowanej, to właśnie tak się dzieje. Niemniej jednak od reguły istnieje mnóstwo wyjątków i łatwiej nauczyć się na pamięć, jakie czasowniki podwajają końcową spółgłoskę niż wykładu z akcentów, który za bardzo przydatny nie będzie. Najważniejsze wyjątki: enter – entering, read – reading.
Ażeby utworzyć zdanie przeczące, stawiamy not po czasowniku posiłkowym to be:
I am not sending
You are not sending
He, she, it is not sending
We are not sending
You are not sending
They are not sending
Oczywiście również tutaj możliwe są formy skrócone: np. he’s not sending albo he isn’t sending.
W pytaniach przestawieniu ulega czasownik posiłkowy: am, are lub is:
Am I sending
Are you sending
Is he, she, it sending
Are we sending
Are you sending
Are they sending
Ufff, daliśmy radę? Oczywiście! To teraz przejdźmy do zastosowania czasu. Present Continuous używamy
- Kiedy mówimy o czynnościach bądź sytuacjach, które właśnie trwają – właśnie, czyli w chwili wypowiadania zdania:
Billy is looking for me (looking for – szukać kogoś).
Susan and Anne are waiting for him.
The children are playing now.
They are jumping and laughing.
Proszę zwrócić uwagę, że w połączeniach takich, jak w ostatnim zdaniu, nie powtarzamy are (czyli nie mówimy They are jumping and are laughting). - Kiedy mówimy o czynnościach lub sytuacjach, które mają miejsce może nie dokładnie w chwili wypowiadania zdania, ale dzieję się teraz w szerszym tego słowa znaczeniu:
I’m reading „Alice in Wonderland” – czytam Alicję w Krainie Czarów – jest to książka, którą mam właśnie „w czytaniu”, chociaż zdanie może być wypowiedziane w chwili spaceru.
Mr Johnson is working on a new symphony – pan Johnson pracuje nad tą swoją nową symfonią – załóżmy że już od miesiąca, teraz może sobie śpi, ale ogólnie to nad nią pracuje. - Kiedy mówimy o planach na przyszłość:
We’re playing poker with our friends next week.
Are you doing something special on Saturday? - Gdy mówimy z niezadowoleniem o czynnościach powtarzających się (czyli normalnie byśmy użyli czasu Present Simple):
He’s constantly losing umbrellas.
Susan is always reading something, she doesn’t care that someone’s speaking. - Kiedy mówimy o sytuacjach mających charakter tymczasowy:
O kimś, kto mieszka w Katowicach, powiemy: He lives in Katowice, ale o kimś, kto ciągle się przeprowadza z miasta do miasta, lub o studencie, który tymczasowo mieszka w katowickim akademiku: He’s living in Katowice now. - Kiedy chcemy podkreślić, że czynność powtarzająca się trwa w jakimś ściśle określonym momencie.
Porównajmy: I always play tennis with my brother; I always eat my lunch with my sister – ale: The Johnsons are having lunch at twelve and they don’t like to be disturbed.
Jill smokes a lot when she is studying.Zazwyczaj nie używa się czasu Present Continuous przy czasownikach wyrażających uczucia i emocje (love, like, hate, want, prefer) albo nazywających stany intelektualne (know, understand, believe, remember), wyrażające stosunki między przedmiotami (belong to, contain, consist of, depend on, own), czasowniki postrzegania zmysłowego (see, hear, smell, taste, feel).
Ale i tu czeka nas niespodzianka. Bywa, że używa się powyższych czasowników również w czasie Present Continuous. Dotyczy to sytuacji, gdy chcemy podkreślić krótkotrwały charakter zjawiska, jego zależność od naszej woli, decyzji, świadomości. To trudne zagadnienie najlepiej zobrazować na przykładach:
Mrs Johnson is hearing a new pianist – tak się składa, że pani Johnson jest profesorką Konserwatorium Muzycznego i przesłuchuje nową pianistkę, czynność jak najbardziej krótkotrwała i świadoma.
Susan is smelling her new perfume – dopiero co dostała od narzeczonego nowe perfumiki, no to dawaj od razu „przewąchuje” jak pachną.
Anne is looking at Bill – oj, chyba się zakochała, spogląda na tego Billa i spogląda.
She’s tasting her soup – kuchareczką nigdy dobrą nie była, próbuje swoją zupkę (smakuje, sprawdza).
Do tematu wrócimy jeszcze za tydzień – przerobimy dokładnie sobie na konkretnych przykładach różnice w użycie czasów Present Continuous i Present Simple.
W ramach deseru – pioseneczka i filmik.