Hi!
Good morning!
Hello!
What is your name?
How are you today?
Nice to meet you!
To be or not to be? Oczywiście, że to be! A zatem…
Przypomnijmy sobie wszystkie formy czasownika to be:
I am
You are
He is
She is
It is
We are
You are
They are
Anglicy lubią być ekonomiczni – dotyczy to również ich języka, a zatem skracają sobie wymowę niektórych form:
I’m
You’re
He’s
She’s
It’s
We’re
You’re
They’re
Formy pytające – zamiast polskiego czy w tym kontekście, Anglosasi przerzucają czasownik nad podmiot:
Am I?
Are you?
Is he?
Is she?
Is it?
Are we?
Are you?
Are they?
Czasami odpowiadamy YES, czasami NO, a czasami I DON’T KNOW (nie wiem).
Podajmy zatem formy przeczące:
I am not
You are not (you’re not, you aren’t)
He is not (he’s not, he isn’t)
She is not (she’s not, she isn’t)
It is not (it’s not, it isn’t)
We are not (we’re not, we aren’t)
You are not (you’re not, you aren’t)
They are not (they’re not, they aren’t)
Takie krótkie streszczenie i zestawienie przerobionego już materiału na pewno się przyda.
Poniżej zamieszczę kilka zdań – spróbujcie Państwo je zrozumieć:
Uwaga: but – ale, lecz (wymawia się bat), cute – miły, fajny (wymawia się kjut), very – bardzo (wymawia się weri)
It is Billy. He is tall and clever.
It is Marry. She is not tall and she is not intelligent. But she is very cute.
It is a cat. Is it a cat? Yes, it is a cat. The cat is very cute and clever. The cat is small.
Is it Billy? Yes, it is.
Is it Marry? I don’t know.
Prawda, że proste?
Bye, bye!